In 2013 begon ik mijn studie criminologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam. De belangstelling voor de oorzaken en gevolgen van crimineel gedrag, was bij mij van jongs af aan aanwezig. De studie bleek echter zwaarder dan verwacht. Het theoretische karakter en de intensiteit van het studeren (in combinatie met een late ADHD-diagnose) vielen me zwaar, vooral omdat ik al snel inzag dat een loopbaan in wetenschappelijk onderzoek niet mijn ambitie was. Na het behalen van mijn bachelor in 2018 besloot ik dan ook geen master te doen en de academische wereld achter me te laten.
Nog vóór het behalen van mijn Bachelor, werd ik via LinkedIn benaderd om als Customer Due Diligence (CDD) analist bij een bank aan de slag te gaan. In deze rol was ik verantwoordelijk voor het onderzoeken van klantdossiers op mogelijke risico’s zoals fraude en witwassen. Hoewel de functie op het eerste gezicht uitdagend en spannend leek, kwam ik er na drie maanden achter dat het mij onvoldoende prikkelde. Steeds als ik iets interessants aantrof in een dossier, moest ik het overdragen aan een andere afdeling. Bovendien voelde de competitieve werkomgeving van de bank niet als een plek waar ik mijzelf nog een aantal jaren zag blijven werken.
Op zoek naar meer voldoening en een betekenisvolle toepassing van de criminologische kennis, vond ik een functie als begeleider bij Stichting Exodus. Hier werkte ik voor het eerst direct met mensen die in aanraking waren gekomen met justitie en begeleiding nodig hadden bij hun re-integratie in de samenleving. Dit beviel mij zeer goed. Voor het eerst had ik het gevoel echt een verschil te kunnen maken in het leven van mensen en mijn kennis uit de criminologie toe te passen in de praktijk. Na anderhalf jaar gewerkt te hebben als begeleider, besloot ik in 2020 de stap te zetten naar Reclassering Nederland als toezichthouder.
Reclassering Nederland speelt een belangrijke rol in het strafrechtelijke systeem. De organisatie houdt zich bezig met het begeleiden van personen die verdacht worden van of veroordeeld zijn voor het plegen van een strafbaar feit. De reclassering richt zich op het voorkomen van recidive en het bevorderen van een veilige samenleving door middel van toezicht, begeleiding en advies aan o.a. het Openbaar Ministerie en de rechtbank. Ook zijn er collega’s die zich bezighouden met de werkstraffen, enkelbanden en gedragsinterventies voor cliënten.
Als toezichthouder houd ik toezicht op de naleving van bijzondere voorwaarden zoals een meldplicht of verplichte deelname aan behandelingsprogramma's en bied ik begeleiding aan cliënten waar dat nodig is. Dit betekent vaak intensief contact met de cliënt, het opstellen en uitvoeren van toezichtplannen en het samenwerken met andere instanties zoals de politie en zorginstellingen. Mijn criminologische achtergrond komt hier goed van pas; ik kan theoretische kennis toepassen bij de risicobeoordeling en nadenken over interventies die bijdragen aan gedragsverandering.
Mijn werkdag ziet er elke keer weer anders uit en het is nooit saai. Zo stond een cliënt van mij ooit gesignaleerd bij de politie en was de politie al dagen naar hem op zoek. De cliënt belde mij vanaf het dak van het huis van zijn moeder en fluisterde dat de politie voor de deur stond. Hij vroeg mij wanhopig om raad. Ik heb hem kunnen uitleggen wat de gevolgen zouden zijn als hij niet met de politie mee zou gaan. Met de politie heb ik geregeld dat mijn cliënt zijn studieboeken mee mocht nemen én dat ze de deur van het huis niet zouden intrappen. Soms ben je dus ook ineens een onderhandelaar.
Ik doe mijn werk met veel plezier en haal hier veel voldoening uit. Ik kan mijn kennis toepassen, maar ook verder ontwikkelen dankzij de reclasseringsacademie; voor mij een ideale werkplek! Het gevoel een bijdrage te kunnen leveren aan de maatschappij en mensen te helpen om een nieuw leven op te bouwen, geeft mijn werk elke dag weer betekenis en uitdaging.
